Warqadda aniga oo dhulka dhiga ayaa ilma waaweyn iga jabaq tiri. Casarkii ayaan suuqa u baxay. Roob yar baa inyar ka hor ka qaaday oo dhulka ka dhigan udgoon. Saxansaxo udgoon ayaa iyaduna soo dhabanaysa oo sanka ku rooraysa. Galabtaas waxaan ku jihaysnaa qof Herer ka yimi oo aabbahay lawxad iigu soo dhiibay. Farriinta aabbe markii aan akhriyay ayaan qummaati ugu jihaystay ciwaanka ninkii uu ii tilmaamay. Gurigiisa oo aan wax badan jirin ayaan tegay. Kalsooni baan ku qabay hadyadda uu aabbahay ii soo dhiibay. Sidaa awgeed markiiba baska ayaan soo koray. Baska ayaa ay nolol kale iiga bilaabantay. Maalinkaa ka hor ma ogayn inuu jiro wax la yiraahdo kedis. Kuraasta baska ee hore waa buuxeen ee laba kursi oo danbe ayaan mid ku fariistay. Wejigayga farxad iyo raynrayn ayuu la dhalaalayaa.
In yar kadib ayaa basku istaagay dabadeed waxa soo koray wiil dhallinyaro ah oo wejigiisa murugo ka muuqato. Isma uu ogayn goorta uu fariistay ee mar dange ayuu ku war helay. Dabadeed si anshax leh buu igu yiri:
-“Iga raalli ahow walaal…Iga raalli ahow!” Wuu sii jeestay oo ilin buu iska tiray dabadeed wuu aamusay. Waan damqay runtii. Hadal ma awoodin, laakiin sida danabka ayaa laabta la i xulay. Dabadeed wiilka oo markaaa degan ayaa is iri la hadal. Markii koowaad waan baqay. Kolkaa inta aan dhinacyada fiiriyay ayaan alaabtii aan watay oo labadayda lugood dhexdooda taal gacmaha ku xejistay oo qoorta hoos u rogay. Baskii ayaa is taagay meeshii aan u socday. Anaga oo is ogayn ayaan wada kacbay. Hal mar ayaan is eegnay. Kadib waan soo degay isaguna waa uu soo degay. Markan waan cabsaday, haddana waxaan jeclaystay inaan la hadlo. Nin dhallinyaro ah oo si wacan u lebisan ayuu ahaa laakiinse ay waayihiisa gaarka ay meel ku xireen.
-“Magacaygu waa Gaacir. Barasha wacan.” Ayuu igu yiri isaga oo gacantiisa soo fidinaya oo dhoollacaddeyn yar oo caata ahna iska keenaya. Goor aan hadlay ma ogayn ee degdeg ayaan gacanta u qabtay oo isu sheegay:
-“Anigana Qadra ayaa la i dhahaa, barasho lamid ah..”
-“Waad degdegaysaa baan filayaa. Balse haddii uu jaanis halkaa ku jiro waan soo wada xiriiri doonnaa. Waa kaas ciwaankaygu. Adiguna kaaga ii reeb..” Ayuu igu yiri isaga oo ciwaankiisa ii dhiibaya. Aniguna kaygii ayaan u sheegay. Halkii ayaan ku kala dhaqaaqnay. Waan sii eegayay markii uu laamiga ka tallaabay. Aniguna gurigii ayaan ku noqday.
Fiidkii ayaan hadyaddii la soo baxay. Waa lawxyadii “Habeenkii Caddaha” ee uu Van gohk ku fara yaraystay. Lawxadani waxa ay astaan u tahay rejada, halganka iyo in aan la quusan. Ubaxu waxa uu astaan u yahay jacaylka, cirka curtay waxa uu astaan u yahay barwaaqo. Dooguna waxa uu astaan u yahay nabadda iyo baraare. Aniguna intaas oo dhan ayaan ku taamaa oo xasillooni ku dareemaa. Markii aan lawxadii ka bogtay ee aan qolkayga suray. Sariirtayda korkeeda ayaan surtay. Si aan mar kasta u arko. Marka aan seexanahayo iyo marka aan soo kacaba. Ciwaankii Gaacir ayaan helay. Waan wada sheekaysanay. Is barasho kadib. Waa is fahannay.
Galabtaa ka hor dareenkaas oo kale ma helin ama wakhtigu iguma simin. Laakiin waxay ahayd daqiiqaddii ugu qiimaha badnayd noloshayda. Noloshaydu waxa ay ku darartay sida uu Gaacir u weyneeyo. Dhawr jeer ayaan ballanay. Balse isma aanan haleelin, mar aan anigu illaaway iyo mar kale oo ay naga baaqatay bay ahaayeen. Wax kasta si fudud ayay ku bilowdeen, dhammadkoodu se mooji. Bilowga ayaan hantay qalbigiisa, isla sidaaa oo kale ayuu i dhex qaaday. Habeen Arbaca ah oo Khamiis soo galayso ayaan ballanay. Waa in aan is aragnaa.
Beerta ayaan ku ballanay. Isaga ayaa iga soo hor maray oo waxa uu iiga gacan taagay meel shishe. Kursi faloodh ah ayaan ku wada fariisannay. Waa markii koowaad ee aan isa soo hor fariisanno. Waan qajilay oo goroda ayaan hoos u rogay. Dabadeed isaga ayaa dhiirranaan muujiyay oo cod naxariis leh iigu wacay:
-“Qadraay ma ogtahay?”
-“Maxay ma ogtahay?” Ayaan wayddiiyay aniga oo yaaban oo wejigayga amakaagu ka muuqdo. Gadaal ayuu u yara baxaya oo inta uu qummaati u fariistay ayuu cirka eegay, oo xiddigaha cirka lagu qurxiyay habeenkaas daawanayay. Kadib ayuu cod yar oo hoose igula hadlay:
-“Anigu muhim uma arko waxaas oo dhan. Adiga ayaa ii muuqda. I rumayso, Ilaaha naftayda abuuray baan ku dhaartay ee wax kasta ruuxdaada ayaa igala qaalisan. Dan kama lihi xaaladaha adag ee aad marayso.. Laakiinse…”
-“Kumaan fahmin!” Ayaan mar kale ku iri aniga oo aan weli fahmin ujeedkiisa. Qummaati ayuu ii soo eegay isaga oo labadiisa gacmood kuwayga ku xejinaya.
-“Waan ogahay inaad tahay Qadra. Waan ogahay inay Saado habaryartaa tahay. Si wacan baan u aqaan. Waxaas oo dhan waan raadiyay oo waan soo ogaaday. Xiriirkeenna ma baylihin ee wax kasta oo adiga kugu sal leh waan raadiyay, waan soo ogaaday..”
-“Mahadsanid.. Gacaliye….” Aniga oo kurbanaya ayaan u mahadceliyay. Laakiinse ma karin inaan hadalka sii dhammesytiro. E
reyadu marka ay dibnihii ka soo gudbayaan waxaad mooddaa inay fallaaro igu soo ganayaan. Dhidid waaweyn baa iga soo yaacay, oo haddana markiiba qalalay. Cabbaar ayaan aamusnayn. Gacmaha ayuu igu sii adkeeyay isaga oo dhafoorka iga dhunkanaya. Dabadeed cod yar oo hoose baan maqlay. Cod macaan oo meel hoose ka go’aya:
“Cirku wuxuu jeclaadaa
Onkod inuu jibaadaa
Dhulku wuxuu jeclaada
In xareedu jiiftaa
Dhirty waxay jeclaataa
Ubax inuu ku jaranyahay
Naftu waxay jeclaataa
Inay kula jalbeebtee..”
Ereygii u dambeeyay waxa uu ku dhammaaday annaga oo laabaha is gelinay, oo ilinta Gaacir ka da’aysa ay garabkayga ka shanqarayso. Cabbaar ayuu jibaaday oo laabtiisa igu aasay. Habeenkaas wax kasta waan ka wada hadalnay. Xitaa waxaan ku ballanay guur aan nolosha wadaagno oo guri yagleelno. Labadayaduba aqbal baan ku waajahnay. Nolosha inaan wadajir ku qaabbilno ayaan is farnay. Wacadka inaan la baylihiin ee qof walba dhiniciisa ka adkeeyo ayaan qalinka ku duugnay. Sidii aan ku ballanay ayaannu yeelnay, oo mid kasta wuu ka soo dhalaalay kaalintiisi.
Dareenkii qiimiga badnaa ee aan dareemay maalinkii aan Gaacir is aragnay waxa ay dhadhamiyay habeenkii arooskayga. Farxad iyo daamaashaad baan ku aqal galnay. Saaka waxa arooskayagii laga joogaa bil iyo laba toddobaad. Wax kasta waa ay qurux badanyihiin. Aniguna waa aan faraxsanahay. Haddeer ayaan sanduuqii yaraa khaanada ka soo saaray. Warqad ka jirtay ayaan miiska dusha soo saaray..
Halkaa marka ay soo gaartay ayay jaldigii buugga laabtay oo Gaacir oo indhiisa ilmadu buuxisay kor u jalleecday. Buugga intii ay akhrinaysay Gaacir far kama nuuxsaan ee dhabannada Qadra ayuu eegayay. Tin yar oo wejiga ka soo kortay ayuu ka duway oo dhafoorka ka dhunkaday. Qadra ayaa marka ay buugga dhammeysay firfircoonideeda la soo noqotay oo iyaduna Gaacir gacanteeda kaga tirtay ilmada. Mar kale ayaa laabta la is geliyay. Aamuska ayaa fiday oo laba daqiiqo ayaan midkoodna hadlin. Qadra ayaa maqashay gurxan iyo dad hadlaya oo soo socda. Waa habaryarteed saado iyo carruurteedii. Hal mar ayay iyaga oo ordaya soo galeen oo Qadra isku duubeen. Qolkii yaraa ayaa gariiray, oo ilinta Qadra habarteed ka qubanaysa ayaa dhabteeda qoysay. Hal mar ayaa oohin is qabsatay oo haddana aamus xigay. Niyadda ayaa loo wada dhisay Qadra.
Jirradan waa markii labaad ay haleesho ama ay suuxdo. Iyada oo yar ayay mar sidan noqotay. Intii kadib Qadra ma suuxin. Laakiinse maanta ayaa ay sidii oo kale u suuxday. Qadra ayaa aabbaheed farriin u dirtay oo u sheegtay in ay maanta xanuusatay, balse ay hadda caafimaad qabto. Rejo wacanna ay leedahay. Inyar kadib deeqa oo ordaysa oo “Qadraay… Alla Qadraay!” Ku barooranaysa ayaa soo gashay. Hab ayaa isa siiyeen oo waa degtay Deeqa.
In ay saaxiibteed caafimaad qabto ayaa ay aragtay. Waa la wada sheekaystay, oo Fadal ayaa Qadra iyo Gaacir si kal iyo laab ah u booriyay. Dad gob ah oo dareen qurux badan la nool ayuu ku tilmaamay. Sidaas oo kale ayaa Deeqa u ammaantay. Waa la ducaystay oo Saado ayaa u wada ducaysay. Gaacir ayaa garabka soo qabtay Qadra oo laabtiisa ku qabtay. Dabadeed iyada oo hoos eegaysa ayay ku guunaastay Ilmada iga jabaq leh iyo jileecaba aan qarsado… Jileecaba aan qarsado.
DHAMMAAD
WQ: Abshir Umal
Waan soo dhaweynaynaa sheekooyinkiina iyo qoraaladiina ku soo dira akhri100@gmail.com, ama alishka5@gmail.com ama website ka https://www.akhri.so/
Leave a Reply