Haddana is leh yaanay Qadra dhib dareemin. Kadib madaxa ayay gacmaha saartay oo hoos u gurxantay iyada oo marba dhinac madaxa u ruxaysa. Hadda ayay Qadra bilowday inay kacdo oo qolkii ay ku suuxday ee saaka laga soo qaaday ku laabtay. Isla sanduuqii yaraa ee ay farriinta ka soo saartay ayay baadhay oo buug duug ah oo xaashiyo cascas ka soo saartay. Waa buug boggag aan wax lagu qorin ay ka yaryihiin shan iyo toban bog. Mid kastana waxa ku qoran ciwaan far waawayn oo meel fog laga akhrin karo ah. Dabadeed halkii ay Gaacir wada fadhiyeen ayay soo fariisatay oo bilowday inay jaldiga furto.
Gadaal ayay isku mar fadhiga ugu santeecsadeen, isaga oo Gaacir gacantiisa garabkeeda si yar oo naxariis leh u saaraya. Boggii koowaad ayay soo rogtay Qadra. Dabadeed cod yar oo u eg dhawaaqa fiyoliinta oo tumaya ayaa ay ku akhriday. Waa cod aad u degan oo nafta xusuus ku beeraya, balse iyada damqaya qoon hore oo ay waayuhu ku dhigeen. Dhibaatada qof kale ayaa ruux kale farxad ku abuurta. Boggii koowaad ayay qumaati u laabtay dabadeed, gadaal ugu noqotay afar iyo labaatan sanno ka hor. Gadaal ayay xaashiyaha casuusta ah ku celiyeen nolosha Qadra. Gadaal ayay i gureen oo ku tuuren.
Maalinkii hooyaday dhimatay wax kasta waxay noqdeen wax madow oo fool xun. Cirka waxa daboolay caad. Dhulka waxa qariyay habaas. Aniguna waxa aan u ekaaday raq gorof ah oo in la duugo sugaysa. In kasta oo uu aabbahay iga qariyay wax badan, haddana toddobaad kadib wax kasta waan ogaaday. Jabaq kasta oo aan maqlo waxa ay iila ekayd dawanka murugada oo ka baxaya meel fog. Run bay ahayd oo indhaha aabbahay waxa ka muuqatay cabsi aan yarayn. Wejigiisu waa uu madoobaadaa, madow xun oo cabsi lagu daray. Sidoo kale Indhaha habar yartay Saado ayaan ka dareemay murugada.
Ma aqoon waxa ay tahay murugadu. Laakiin waxaan dareemay in uu qof nolosha igu cidleeyay. Aabbahay ayaa gacantiisa midig i soo qabtay, isaga oo ta bidixna sanduuq yar ku wada. Waxba iima uu sheegin. Guriga habaryartay ayuu i keenay. Waxa uun ii ballan qaaday inuu ii iman doono, oo uu hooyaday raadiyay. Sidaas ayaan ku bilaabay nolol aan aabbo iyo hooyo joogin. I rumaysi wax kasta waxay ila noqdeen si kale. Xitaa anigu waxaan isu arkayay qof kale. Ruux iska nool oo lagu soo daayay noloshan ballaaran ee fidsan.
Saado islaan gob ah ayay ahayd oo si wacan ayay ii daryeeshay. Rajay yar oo agoon u eg baan agteeda ka ahaa. Caruurta kale waa iga soo dhawaysan jirtay. Il gaar ah ayay igu hayn jirtay. Sidaas ayaa saddex sanno kaga soo wareegatay oo sagaal jir ku gaaray. Wax badan oo meel lagu qoro ama lagu duugo ma arag. Laakiin waxaan dareemay illow. Wax kasta waxay ila yeeshaan weji cusub oo kii shalay oo kale lahayn. Ilaa mar dambe ay wakhtigayga ka go’day shalay oo wax kasta lagu soo aruuriyay maanta. Laba toddobaad ayaan ahaa qof dhoohan oo dardaran. Qof aan is aqoon oo cid kale aqoon.
Laakiin habar yartay Saado ayaan mar kasta gadaal iigu celin jirtay wakhtiyadii i soo dhaafay. Aroor hore ayaan soo kacay aniga oo aad moodo inaan hadda dhashay. Wax kasta waxay ila ahaayeen sida inaan riyo ku jiro. Wan istaabtay oo kursi ii dhow ayaan ku ciirsaday. Laakiin waxba ma dareemin. Wax kasta waa sidoodii. Noloshu waa wax yar oo fudud, laguna deday culays. Dareenka ayaa ka dhigay wax culus oo aynaan qaadi karin. Waa sida aan ugu maleeyay inaan fududahay. Waan buubaa baddaan galaa! Bad aan galo ma jirto. Meel kale oo aan u irkadana ma helin ee gadaal baan ugu dhacay kursigii aniga oo wareersan oo welwelsan.
Waa maalinka aan ogaaday in ay noloshaydu ka soo bilaabantay wax la aqoon. Hooyaday iyo aabbahayba waxa ay iga dhigeen qof nool oo dunida guudkeeda orday. Laga yaabaa in uu itaalkoodu sidaa ahaa, laakiinse duco ay hooyaday bayd cad oo akhristay ku taallay waxa afeef u ahayd Ilaahay kaa dhig qof nool. Waanse ilaaway wax yar kadib. Habar yartay ayaa kor ii soo kicisay oo qolkeeda i gaysay. Wejigeeda waxa ka muuqday welwel. Dhidid qabow ayaa dhafoorkeeda ka soo yaacay. Indho iftiimaya oo cabsi la gotay ayay igu fiirinaysa. Balse waxay ahayd daqiiqaddii iigu yaabka badnayd noloshayda. Wax aan aqoon ayaa ku soo kordhay. Waxa la ii furay bog cad oo dhinaciisa kale har qariyay.
Waxa uu ahaa nolshaydii hore iyo ta danbe curan doonta, ama da’da danbe ee la tirin doono ruuxdii Illowga ee Qadra. Sanduuqii ayay furtay. Weli way i soo fiirinaysaa, gacmahana sanduuqa ayay kula jirtaa. Sida malagga ayay ii fiirinaysaa. Warqad ayay soo saartay oo igu hor akhriday. Anigu markaa waxaan jirey sagaal sanno. Ma aqaan sida wax loo qoro. Farriintii ayay akhriday. Waxa ugu darna ee aan ogaaday waa inaan ahay qof iska nool oo laan xaaran. Waxaan ogaaday inaan ku dhashay cudur aan magaciisa aqoon laakiin loo bixiyay Illow.
Farriinta ay hooyaday iiga tagtay ayaa lagu soo aruuriyay noloshayda wixii horeeyay. Wixii gadaal ka yimaadana waxa loo diyaar qalin. Habar yartay ayaa ii sheegtay in sanduuqan yar aan anigu leeyahay. Wax kasta oo aniga ila xiriirana lagu qariyay ama ay ku jiraan. Cabbaar kadib ayaa illinyar oo qanow dhabankayga soo taraaraxday. Wax kasta waxa igala xanuun kululaa geeridii hooyaday ee aan haddeer ogaaday. Aabbahayna waxaan u haystay inuu hooyaday la jiro, oo ay ii imanayaan maalin maalmaha kamid ah.
Laakiin wax kasta waa la qorey. Qalinku waa engagey warqadduna waa qallashay. Sidaas ayaan dugsiga ku bilaabay. Inta aanan qoraalka baranna habaryartay Saado ayaa qalinka u haysay noloshayda oo wax kasta oo igu dhaca ama dhaca iigu qori jirtay buuggii xusuusta ee hooyaday iiga tagtay. Dugsiga ayaa la i qoray. Kadeed baan is mudanay uunka Ilaahay. Balse mar kasta waxaa garabkayga ahayd Saado. Waxa ii ahayd cudud aan ku ciidamayo, adimo aan ku dhaqaaqo, maanka aan ku guuro, maskaxda aan ku fekero iyo xusuusta lama huraanka u ah nolosha Qadra. Afraad ayaan gaaray dugsiga hoose dhexe. Ardayda dedaal badan baan noqday. Wax kasta ha jiraan haddana waxa ka soo dhalaalay meel muhim ah.
WQ: Abshir Umal
Waan soo dhaweynaynaa sheekooyinkiina iyo qoraaladiina ku soo dira akhri100@gmail.com, ama alishka5@gmail.com ama website ka https://www.akhri.so/
Leave a Reply